Hieronder vindt je onze selectie van de nieuwste spirituele boeken op het gebied van spiritualiteit, meditatie, non-dualiteit en verlichting (verschijningsdatum vanaf juli 2011). Bestellen gaat veilig en gemakkelijk door te klikken op de link en het bestelproces te doorlopen via Bol.com.
dinsdag 28 februari 2012
zaterdag 25 februari 2012
Adyashanti: Dansende Leegte
Adyashanti, geboren in 1962 in Californië, komt uit de traditie van de zenmeesters Maezumi Roshi en Suzuki Roshi. Hij heeft vijftien jaar lang zen beoefend en kreeg tijdens een van zijn meditaties een verlichtingservaring die hem daarna niet meer heeft verlaten. Zijn leraar Arvis Justi stelde hem toen voor om zelf te gaan spreken. De kracht van Adyashanti is dat hij op briljante wijze complexe materie helder kan verwoorden.
Dit boek is een verzameling van zijn mooiste lezingen en gesprekken gehouden tussen 1996 en 2002. De volgende thema's komen o.a. aan de orde:
Adyashanti houdt regelmatig bijeenkomsten in Canada en de U.S.A.
Voor meer info zie: www.adyashanti.org
"In zen bestaat het gezegde: 'Wanneer de realisatie diep gaat, danst je hele wezen.' Als realisatie volledig wil zijn, moet het de drie niveaus van hoofd, hart en gevoel raken.
Je kunt een heel heldere verlichte geest hebben, maar je wezen danst niet. Dan, als het hart opengaat, tegelijk met de geest, begint je wezen te dansen. Dan komt alles tot leven.
En wanneer je gevoel open gaat, is er die diepe, onpeilbaar diepe stabiliteit waarin die opening, die jij bent, is overgegaan in doorzichtigheid. Jij danst - de leegte danst."
NBD|Biblion recensie
Dit boek is een verzameling van zijn mooiste lezingen en gesprekken gehouden tussen 1996 en 2002. De volgende thema's komen o.a. aan de orde:
- Het simpele geheim van gelukkig zijn
- De vreugde en uitdagingen van het spiritueel wakker worden
- Vrijheid, Stilte, Bewustzijn, Ego, Liefde, Illusie, Controle, Loslaten, Het eeuwige nu, Compassie, Het vuur van de waarheid.
Adyashanti houdt regelmatig bijeenkomsten in Canada en de U.S.A.
Voor meer info zie: www.adyashanti.org
"In zen bestaat het gezegde: 'Wanneer de realisatie diep gaat, danst je hele wezen.' Als realisatie volledig wil zijn, moet het de drie niveaus van hoofd, hart en gevoel raken.
Je kunt een heel heldere verlichte geest hebben, maar je wezen danst niet. Dan, als het hart opengaat, tegelijk met de geest, begint je wezen te dansen. Dan komt alles tot leven.
En wanneer je gevoel open gaat, is er die diepe, onpeilbaar diepe stabiliteit waarin die opening, die jij bent, is overgegaan in doorzichtigheid. Jij danst - de leegte danst."
NBD|Biblion recensie
Verzameling lezingen en gesprekken tussen 1990 en 2002 met de spirituele leraar Adyashanti over spiritueel ontwaken. Adya, zoals hij door zijn leerlingen genoemd wordt, is afkomstig uit Californie en komt voort uit de zentraditie van Maezumi Roshi en Suzuki Roshi. Hij heeft vijftien jaar zen beoefend en heeft na een verlichtingservaring de opdracht gekregen zelf lezingen te gaan geven.
In zijn teksten verwijst hij naar de directe ervaring, naar wie men werkelijk is, naar de realisatie van de ware aard. Zijn benadering van bewustwording is niet gericht op het ontwikkelen van spirituele beoefeningen, maar eerder op het ontwapenen en afbreken van de persoonlijke identiteit, het ego.
In dit boek komen onder andere de volgende onderwerpen aan de orde: openheid, vrijheid, ego, liefde, spirituele verslaving, illusie, loslaten, verlichting, het eeuwige nu, enzovoorts. Zijn manier van zen-onderricht is oprecht, direct, vrij van zen-jargon en verwijst naar een universele waarheid. Gedrukt in een groot lettertype met ruime marges.
maandag 20 februari 2012
Humanisme
De vraag wat humanisme precies inhoudt, is moeilijk te beantwoorden. Een kenmerk van humanisme is dat mensen zelf, met elkaar en telkens weer opnieuw, de idee en kwaliteit van leven bepalen. In de loop van de geschiedenis zijn steeds andere accenten gelegd. Soms ligt de nadruk op culturele vorming, ontwikkeling en ontplooiing van de mens. Dan weer treedt het rationele, wetenschappelijke denken op de voorgrond. Toch is er wel een lijn te ontdekken. Menselijke waardigheid staat altijd voorop.
In het oude Griekenland van Socrates konden mensen zich een wereld zonder goden niet voorstellen. Het was bepaald een doorbraak dat een zoekende wijsgeer vond dat alles ter discussie stond. Kritisch denken, vragen stellen en verantwoordelijkheid nemen, dat was nieuw in een tijd waarin godsdiensten als vanzelfsprekend deugd en waarheid bepaalden.
Nog steeds zijn er levensbeschouwingen waarin de opvattingen over goed en kwaad onwrikbaar vastliggen. Aanhangers voelen zich thuis bij het eenduidige karakter van een voor eens en altijd kloppend mens- en wereldbeeld. Vaak speelt het veronderstelde bestaan van een hogere macht daarin een overheersende rol.
Humanisten oriënteren zich op het hier en nu, met in achtneming van verleden en toekomst. Een mogelijk leven naast de waarneembare werkelijkheid houdt hen minder bezig. Wat niet wil zeggen dat alle humanisten zo’n ‘bovenaards’ leven ontkennen. Ze doen er alleen geen uitspraken over en ontlenen er evenmin bijzondere inspiratie of inzichten aan.
Het huidige motto van het Humanistisch Verbond is ‘zelf denken samen leven’. Centrale begrippen die hier nauw mee samenhangen zijn: mensenrechten en autonomie, vrijheid, sociale verantwoordelijkheid en zelfontplooiing. Deze hoofdwaarden en -normen hebben zich in de Renaissance, tijdens de Verlichting en in de moderne tijd ontwikkeld. In onze tijd vormen deze humanistische waarden en normen het richtsnoer voor de beoordeling van persoonlijke en maatschappelijke vraagstukken.
In de nog altijd geldende beginselverklaring van het Humanistisch Verbond uit 1973 zijn de kenmerken van humanisme vooral idealistisch verwoord:
In het oude Griekenland van Socrates konden mensen zich een wereld zonder goden niet voorstellen. Het was bepaald een doorbraak dat een zoekende wijsgeer vond dat alles ter discussie stond. Kritisch denken, vragen stellen en verantwoordelijkheid nemen, dat was nieuw in een tijd waarin godsdiensten als vanzelfsprekend deugd en waarheid bepaalden.
Nog steeds zijn er levensbeschouwingen waarin de opvattingen over goed en kwaad onwrikbaar vastliggen. Aanhangers voelen zich thuis bij het eenduidige karakter van een voor eens en altijd kloppend mens- en wereldbeeld. Vaak speelt het veronderstelde bestaan van een hogere macht daarin een overheersende rol.
Humanisten oriënteren zich op het hier en nu, met in achtneming van verleden en toekomst. Een mogelijk leven naast de waarneembare werkelijkheid houdt hen minder bezig. Wat niet wil zeggen dat alle humanisten zo’n ‘bovenaards’ leven ontkennen. Ze doen er alleen geen uitspraken over en ontlenen er evenmin bijzondere inspiratie of inzichten aan.
Het huidige motto van het Humanistisch Verbond is ‘zelf denken samen leven’. Centrale begrippen die hier nauw mee samenhangen zijn: mensenrechten en autonomie, vrijheid, sociale verantwoordelijkheid en zelfontplooiing. Deze hoofdwaarden en -normen hebben zich in de Renaissance, tijdens de Verlichting en in de moderne tijd ontwikkeld. In onze tijd vormen deze humanistische waarden en normen het richtsnoer voor de beoordeling van persoonlijke en maatschappelijke vraagstukken.
In de nog altijd geldende beginselverklaring van het Humanistisch Verbond uit 1973 zijn de kenmerken van humanisme vooral idealistisch verwoord:
- de voortdurende bereidheid zich in denken, doen en voelen naar normen van redelijkheid en zedelijkheid te verantwoorden
- de helpende zorg voor medemensen om hen in staat te stellen zich te ontplooien tot een volwaardig bestaan in zelfbestemming
- het streven naar een samenleving waarin vrijheid, gerechtigheid, verdraagzaamheid en eerbied voor de menselijke waardigheid centraal staan
zaterdag 18 februari 2012
Enso, Symbool van Zen
Het schilderen van de enso is een veel toegepaste meditatie oefening. Het minimalisme ervan is niet recht evenredig met de moeilijkheidsgraad. Het is een expressie van het moment, het "nu".
Bij het schilderen van de cirkel dient de geest vrij te zijn van (andere) gedachten en de hand eenvoudigweg de expressieve beweging van het moment te laten maken.
Hoe de cirkel wordt geschilderd, weerspiegelt de geestestoestand, de mentale en spirituele toestand van de schilder zelf. Men kan dus zien aan de enso, hoe het gesteld is met de gemoedstoestand, het evenwicht van de schilder.
De Enso in het Zenboeddhisme staat symbool voor de toestand van “leegte”, dat wil zeggen: "vrijheid van illusies" of "helder inzicht". In deze toestand ziet men zichzelf en de wereld, zoals die werkelijk is. Meestal is de Enso niet gesloten. De opening in de circel is een onderdeel van het zijn, het bestaan, een onvolmaaktheid, eigen aan het bestaan.
De open Enso staat dan ook voor de charme van de imperfectie van de dingen in het leven en het ophouden met streven naar perfectie. Het laat ons zien dat alle dingen perfect zijn zoals ze zijn en helpt ons bij de acceptatie van 'dat wat is'...
zaterdag 11 februari 2012
Jeff Foster
Vrijheid in iedere Ervaring: ‘Open staan voor het leven, wat er ook gebeurt.’
We spenderen ons leven aan het zoeken naar rijkdom, liefde, succes, goedkeuring en zelfs ‘spirituele verlichting’ in de toekomst. We verlangen naar vervulling en heelheid. Echter midden in het hart van het leven, is er een intimiteit, een eenvoud, een immense ruimte die niet in woorden is uit te drukken. En die niet kan worden bereikt door enige inspanning van onszelf. In onze uitputtende pogingen om te veranderen, onszelf te verbeteren, om ‘perfect’ of ‘verlicht’ of ‘perfect verlicht’ te worden, negeren we deze woordenloze intimiteit die er hier-en-nu al is. Het is een intimiteit die eigenlijk ons ware thuis is, en het einde van onze zoektocht.
Jeff Foster deelt in zijn boeken en bijeenkomsten deze tijdloze boodschap van non-dualiteit: eenheid, niet-afgescheidenheid, heelheid. Een boodschap die in ultieme zin onmogelijk in woorden is te vatten, maar waar in helderheid naar verwezen kan worden.
Jeff schrijft op een eenvoudige, menselijke, toegankelijke en ‘down to earth’ manier over non-dualiteit. Onder zijn vriendelijke en liefdevolle begeleiding worden we terugverwezen naar het wonder van het leven zoals het NU is. Met andere woorden: naar het tijdloze huidige moment, en naar de vrijheid, lichtheid en liefde te midden van iedere ervaring – zelfs de meest pijnlijke.
Wie is Jeff Foster?
Jeff Foster is in 2001 afgestudeerd in astrofysica aan de Cambridge Universiteit. Een aantal jaren na zijn afstuderen, na een periode van ernstige depressie en ziekte, raakte hij verslaafd aan het idee van ‘spirituele verlichting’. Hij begon een zeer intensieve zoektocht die verscheidene jaren duurde. Deze spirituele zoektocht kwam tot een absoluut einde met het heldere inzicht dat de natuur van alles non-duaal is: er is altijd alleen Eenheid. In de helderheid van dit inzicht werd het leven wat het altijd was: spontaan, speels, vreugdevol en volledig ontwaakt.
Tegenwoordig houdt Jeff bijeenkomsten en retraites in non-dualiteit in Groot-Brittannië, Europa en de Verenigde Staten. Hierin wijst hij op een heldere en directe manier op de frustraties die gepaard gaan met onze zoektocht naar geluk en bevrijding, op de werking van de ‘mind’ en op de Helderheid in de kern van alles.
Zijn compromisloze benadering, vol humor en mededogen, vernietigt de hoop van de geest op een toekomstige verlossing en onthult een onvoorwaardelijke vrijheid en lichtheid die er altijd zijn, juist midden in het menselijke drama.
Engelstalige boeken van Jeff Foster
woensdag 8 februari 2012
Karma
Karma lijkt op het eerste gezicht een wat naïeve interpretatie van het universele evenwichtsbeginsel. Als in de wereld van tegenstellingen niets bestaat zonder zijn tegenpool en alles verloopt volgens het "Yin Yang"-principe, dan ligt de conclusie voor de hand dat alles wat je doet of nalaat, vroeg of laat ooit ergens gecompenseerd zal worden. Maar om dat nu in termen van moraliteit, schuld, boete en op onszelf als persoon te betrekken, daar kan ik mij niet helemaal in verplaatsen...
Toch lijken er bij diepere (en dualistische) beschouwing wel degelijk een grote en diepere waarheid en logica achter schuil te gaan. De wereld waarin wij leven bestaat alleen in onszelf, in ons denken. Wij zijn dualistische wezens en creëren voor onszelf derhalve een dualistische wereld. Een wereld van licht en donker en van goed en kwaad...
Als we in die wereld iets doen (of nalaten) en iets een bepaalde kant (laten) opschuiven (daarmee het evenwicht verstorend), dan zal er onherroepelijk iets in dezelfde mate de tegengestelde kant op moeten schuiven (om het evenwicht weer te herstellen).
Omdat we uiteindelijk allemaal deel uitmaken van deze duale wereld en die wereld als geheel onderworpen is aan de wetten van het universele evenwicht, kan het niet anders dan dat we met zijn allen (in positieve of negatieve zin) de gevolgen ervaren van de som van ons doen en laten.
Door in ons denken de koppeling te maken tussen een goede of een slechte daad en iets goeds of slechts dat ons overkomt, creëren we een soort karmische wet, waaruit we menen te mogen opmaken dat we ons lot zelf creëren en goed of slecht "karma" aan onszelf te danken hebben.
Door dat te bedenken ontstaat het risico om van hieruit de ellende van anderen te verklaren. Het ontslaat ons van onze plicht om te helpen en compassie te voelen en daarmee goed karma op te bouwen, want verdriet, ziekte en ongeluk zijn plotseling ‘rechtvaardig’. En dat is nu precies onze gezamenlijke valkuil, want door egoïstische levens te leiden bouwen we met zijn allen net zo goed slecht karma op.
Een meer "karmische" benadering van onze dualistische wereld en moraliteit zou ons dus wel degelijk iets kunnen opleveren. Het benadrukt onze keuzevrijheid en onze eigen verantwoordelijkheid. En dat niet alleen voor ons eigen doen en laten, maar voor de mensheid en de wereld als geheel...
Zo werken we niet alleen aan een betere wereld, maar ook aan onze spirituele weg van zelfrealisatie en persoonlijk geluk!
Toch lijken er bij diepere (en dualistische) beschouwing wel degelijk een grote en diepere waarheid en logica achter schuil te gaan. De wereld waarin wij leven bestaat alleen in onszelf, in ons denken. Wij zijn dualistische wezens en creëren voor onszelf derhalve een dualistische wereld. Een wereld van licht en donker en van goed en kwaad...
Als we in die wereld iets doen (of nalaten) en iets een bepaalde kant (laten) opschuiven (daarmee het evenwicht verstorend), dan zal er onherroepelijk iets in dezelfde mate de tegengestelde kant op moeten schuiven (om het evenwicht weer te herstellen).
Omdat we uiteindelijk allemaal deel uitmaken van deze duale wereld en die wereld als geheel onderworpen is aan de wetten van het universele evenwicht, kan het niet anders dan dat we met zijn allen (in positieve of negatieve zin) de gevolgen ervaren van de som van ons doen en laten.
Door in ons denken de koppeling te maken tussen een goede of een slechte daad en iets goeds of slechts dat ons overkomt, creëren we een soort karmische wet, waaruit we menen te mogen opmaken dat we ons lot zelf creëren en goed of slecht "karma" aan onszelf te danken hebben.
Door dat te bedenken ontstaat het risico om van hieruit de ellende van anderen te verklaren. Het ontslaat ons van onze plicht om te helpen en compassie te voelen en daarmee goed karma op te bouwen, want verdriet, ziekte en ongeluk zijn plotseling ‘rechtvaardig’. En dat is nu precies onze gezamenlijke valkuil, want door egoïstische levens te leiden bouwen we met zijn allen net zo goed slecht karma op.
Een meer "karmische" benadering van onze dualistische wereld en moraliteit zou ons dus wel degelijk iets kunnen opleveren. Het benadrukt onze keuzevrijheid en onze eigen verantwoordelijkheid. En dat niet alleen voor ons eigen doen en laten, maar voor de mensheid en de wereld als geheel...
Zo werken we niet alleen aan een betere wereld, maar ook aan onze spirituele weg van zelfrealisatie en persoonlijk geluk!
zondag 5 februari 2012
Mystiek
Het woord mystiek wordt in verschillende betekenissen gebruikt. In het dagelijkse taalgebruik is mystiek vooral een bijvoeglijk naamwoord en betekent dan geheimzinnig, verborgen of raadselachtig. In andere betekenissen heeft het woord betrekking op ofwel een streven naar- dan wel een beleving.
Kenmerken
Hoewel de mystieke ervaring van een persoon in details en intensiteit kan verschillen worden er meestal dezelfde, algemene kenmerken beschreven:
In de mystieke ervaring verdwijnt alle 'andersheid' en wordt de wereld als een geheel ervaren; de mysticus probeert zich te verenigen met het transcendente.
De mysticus komt tot de realisatie dat zijn/haar eigen subjectieve werkelijkheid niet afzonderlijk van de object-gerichte werkelijkheid kan bestaan.
Er bestaan natuurlijke en religieuze mystieke ervaringen. Natuurlijke mystieke ervaringen zijn bijvoorbeeld het gevoel dat ervaren wordt één te zijn met de natuur tijdens een lange boswandeling. Dit soort ervaringen zijn van een geheel andere aard dan de religieuze mystieke ervaringen, vooral omdat ze passief zijn. Meestal 'overkomt' het iemand zonder dat deze de ervaring actief nastreeft. Natuurlijke mystieke ervaringen worden niet als religieuze ervaringen beschouwd omdat ze niet met een bepaalde traditie verbonden zijn. Het zijn uiteraard wel spirituele ervaringen en kunnen een diepgaande invloed op het individu hebben.
Religieuze mystieke ervaringen zijn vaak meer actief dan de passieve natuurlijke ervaring. De mystieke ervaring kan worden opgeroepen middels het hierboven genoemde gebed, contemplatie of meditatie.
Verder kan volgens sommigen een mystieke ervaring worden beleefd bij het gebruik van psychedelische drugs, zoals LSD of paddo's. In veel niet-westerse culturen was (en is) gebruik van dit soort middelen een belangrijk onderdeel van de religie.
De mystieke ervaring kan vaak niet helemaal in woorden uitgedrukt worden. Net zoals met alle ervaring moet je de feitelijke ervaring hebben om te weten hoe het is. Iemand kan vertellen hoe een zonsondergang eruit ziet of hoe een koekje smaakt, maar je weet het pas echt als je de zonsondergang zelf ziet of zelf het koekje eet. Dat wil echter niet zeggen dat 'zonsondergang' of 'koekjes eten' niet zouden bestaan. (Deze voorbeelden noemt Ken Wilber in 'Overgave en strijd') Mystieke ervaring is grotendeels onuitsprekelijk, maar het kan wel worden overgedragen door het beoefenen onder leiding van een leraar. Mystieke ervaring is niet zekerder of minder zeker dan elke andere directe ervaring. Het is empirische kennis. Empirische ervaringen vergelijken we telkens met andere empirische ervaringen om tot bewijs te komen. Precies dat hebben mystici door de eeuwen heen gedaan en doen zij nog: ze leggen hun kennis naast elkaar en vergelijken en verfijnen. Ware mystiek is in tegenstelling tot dogmatische religie heel wetenschappelijk, omdat het gebaseerd is op empirisch bewijs en proefneming.
Doordat bij mystici vaak paranormale ervaringen en verschijnselen worden waargenomen is de mystiek ook een onderzoeksterrein voor de parapsychologie. Doch eveneens vanuit strikt wetenschappelijke psychologie is er recent interesse voor mystieke ervaringen. Met name vanuit het behaviorisme wordt een verband gelegd tussen het typisch menselijk vermogen tot perspectiefname en mystieke belevingen
Vormen van mystieke kennis
Mystiek betekent in het eerste geval het op enigerlei wijze trachten te komen tot een innige vereniging met God, het goddelijke of het bovennatuurlijke, of het bereiken van diepe staten van meditatie (zoals jhanas) en spirituele realisaties (zoals Nirvana). Veelal gebeurt dit door middel van gebed, beschouwing of meditatie.
In het andere geval is sprake van subjectieve ervaringen van bovennatuurlijke aard, contact dus met een andere werkelijkheid dan de gebruikelijke. Deze contacten kunnen meer of minder intensief zijn. Al naargelang de afstand tot het bovenaardse kunnen zulke ervaringen uiteenlopen van een eenvoudig besef van het hogere tot aan een heftige vervoering, buiten zichzelf treden of het goddelijke intens gewaarworden.
De Boeddha onderscheidde Zes Bovennatuurlijke Krachten, die zowel ervaringen van bovennatuurlijke aard als spirituele realisaties en vormen van kennis bevatten.
Kenmerken
Hoewel de mystieke ervaring van een persoon in details en intensiteit kan verschillen worden er meestal dezelfde, algemene kenmerken beschreven:
In de mystieke ervaring verdwijnt alle 'andersheid' en wordt de wereld als een geheel ervaren; de mysticus probeert zich te verenigen met het transcendente.
De mysticus komt tot de realisatie dat zijn/haar eigen subjectieve werkelijkheid niet afzonderlijk van de object-gerichte werkelijkheid kan bestaan.
Er bestaan natuurlijke en religieuze mystieke ervaringen. Natuurlijke mystieke ervaringen zijn bijvoorbeeld het gevoel dat ervaren wordt één te zijn met de natuur tijdens een lange boswandeling. Dit soort ervaringen zijn van een geheel andere aard dan de religieuze mystieke ervaringen, vooral omdat ze passief zijn. Meestal 'overkomt' het iemand zonder dat deze de ervaring actief nastreeft. Natuurlijke mystieke ervaringen worden niet als religieuze ervaringen beschouwd omdat ze niet met een bepaalde traditie verbonden zijn. Het zijn uiteraard wel spirituele ervaringen en kunnen een diepgaande invloed op het individu hebben.
Religieuze mystieke ervaringen zijn vaak meer actief dan de passieve natuurlijke ervaring. De mystieke ervaring kan worden opgeroepen middels het hierboven genoemde gebed, contemplatie of meditatie.
Verder kan volgens sommigen een mystieke ervaring worden beleefd bij het gebruik van psychedelische drugs, zoals LSD of paddo's. In veel niet-westerse culturen was (en is) gebruik van dit soort middelen een belangrijk onderdeel van de religie.
De mystieke ervaring kan vaak niet helemaal in woorden uitgedrukt worden. Net zoals met alle ervaring moet je de feitelijke ervaring hebben om te weten hoe het is. Iemand kan vertellen hoe een zonsondergang eruit ziet of hoe een koekje smaakt, maar je weet het pas echt als je de zonsondergang zelf ziet of zelf het koekje eet. Dat wil echter niet zeggen dat 'zonsondergang' of 'koekjes eten' niet zouden bestaan. (Deze voorbeelden noemt Ken Wilber in 'Overgave en strijd') Mystieke ervaring is grotendeels onuitsprekelijk, maar het kan wel worden overgedragen door het beoefenen onder leiding van een leraar. Mystieke ervaring is niet zekerder of minder zeker dan elke andere directe ervaring. Het is empirische kennis. Empirische ervaringen vergelijken we telkens met andere empirische ervaringen om tot bewijs te komen. Precies dat hebben mystici door de eeuwen heen gedaan en doen zij nog: ze leggen hun kennis naast elkaar en vergelijken en verfijnen. Ware mystiek is in tegenstelling tot dogmatische religie heel wetenschappelijk, omdat het gebaseerd is op empirisch bewijs en proefneming.
Doordat bij mystici vaak paranormale ervaringen en verschijnselen worden waargenomen is de mystiek ook een onderzoeksterrein voor de parapsychologie. Doch eveneens vanuit strikt wetenschappelijke psychologie is er recent interesse voor mystieke ervaringen. Met name vanuit het behaviorisme wordt een verband gelegd tussen het typisch menselijk vermogen tot perspectiefname en mystieke belevingen
Vormen van mystieke kennis
Mystiek betekent in het eerste geval het op enigerlei wijze trachten te komen tot een innige vereniging met God, het goddelijke of het bovennatuurlijke, of het bereiken van diepe staten van meditatie (zoals jhanas) en spirituele realisaties (zoals Nirvana). Veelal gebeurt dit door middel van gebed, beschouwing of meditatie.
In het andere geval is sprake van subjectieve ervaringen van bovennatuurlijke aard, contact dus met een andere werkelijkheid dan de gebruikelijke. Deze contacten kunnen meer of minder intensief zijn. Al naargelang de afstand tot het bovenaardse kunnen zulke ervaringen uiteenlopen van een eenvoudig besef van het hogere tot aan een heftige vervoering, buiten zichzelf treden of het goddelijke intens gewaarworden.
De Boeddha onderscheidde Zes Bovennatuurlijke Krachten, die zowel ervaringen van bovennatuurlijke aard als spirituele realisaties en vormen van kennis bevatten.
Bron: Wikipedia
Abonneren op:
Posts (Atom)