Het lijden

Er zijn twee soorten lijden:
Het lijden dat van binnen komt en het lijden dat van buiten komt.

Het lijden dat van binnen komt:

Angst (altijd voor het lijden), ontevredenheid, eenzaamheid, iets (graag) willen, hebgierigheid, lust, het hunkeren naar zintuiglijke bevrediging; de hunkering naar het (blijven) leven zelf; de hunkering naar het einde van het lijden (en/of naar het einde van het leven)...

Willen (materieel of immaterieel) = lijden

Lijden heeft altijd te maken.met willen Of we willen iets, of we willen iets niet (meer).
Dit "willen" komt voort uit onszelf en we laten het ons voor een groot deel opleggen door anderen; door normen en conventies. Maar ook dan komt het "willen" uiteindelijk uit onszelf...

We zouden ons af moeten vragen of dat willen iets toevoegt aan onszelf en ons zijn.
Zijn we uiteindelijk gelukkig en tevreden met al die dingen die we wilden...? Of we zijn tevreden en gelukkig met ons zelf? Ons eigenste zelf. Degene die we zijn, ons wezen, ons zijn..?

De wijze vraagt zich af wie hij is en vind het geluk wat daarin besloten ligt. Als we dat waarlijk weten te vinden, dan is niets wat we daaraan nog zouden kunnen toevoegen nog van enigerlei waarde en voegt het ook niets meer toe aan ons geluk.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we het onszelf niet comfortabel zou kunnen / mogen maken, door ons te voorzien van daartoe geschikte middelen. Het wil alleen maar zeggen dat we daarvan, voor ons geluk of onze tevredenheid, niet meer afhankelijk zijn...


Het lijden dat van buiten komt:

Ongelukken, (natuur)rampen, misdrijven enz.

Dit lijden is moeilijk uit de weg te gaan of te ontlopen en veel lastiger voor ons om te accepteren of mee om te gaan. Het is ook veel moeilijker te begrijpen.

In een wereld die (als je op het pad bent) steeds begrijpelijker en doorzichtiger wordt, is het moeilijk te accepteren dat er dingen gebeuren waar we ofwel geen invloed op hebben, ofwel ons zodanig kunnen raken dat we daardoor enorm kunnen lijden en/of zelfs het leven zouden kunnen verliezen.

Het antwoord is echter eenvoudig. Het hieraan gekoppelde lijden hangt uiteindelijk toch weer samen met iets willen of niet willen. Voornamelijk weer angst (voor pijn, dood, honger, dorst, verlies enz.).

Natuurlijk kunnen we bij dergelijke gebeurtenissen pijn lijden, verminkt raken of zelfs het leven verliezen.

Leven we samen met mensen, dan lopen we het risico dat ze ons iets aandoen...
Houden we van iemand dan kunnen we gekwetst worden of hem of haar verliezen...
Stappen we in een auto, dan lopen we het risico ergens tegenaan te rijden...
Gaan we naast een rivier wonen, dan kan hij overstromen...
Maken we een vuur, dan kunnen we ons eraan branden...

Dat is echter de aard der dingen en deels ook weer het gevolg van door onszelf gemaakte keuzes.

Uiteindelijk bestaat onze manifeste wereld uit uitersten die eeuwig in elkaar overgaan.
Er is geen geluk zonder lijden, geen genot zonder pijn en geen begin zonder eind...

En dan nog speelt al dit zich slechts af in ons denken en is daarbuiten alles één.
Dàt werkelijk te weten is waarlijk de ultieme verlossing van alle lijden...